Dagverslagen Engelandreis 2025

Een normale reis loopt zonder problemen. Verrassend genoeg was dit geen normale reis! Was het problematisch? Nee. Vertragend? Dat wel. In Dalfsen ging alles goed. Na op station Breda-Prinsenbeek Jacob te hebben opgehaald (die vanuit Delft met de trein kwam) gingen we door.

Normaliter komt de auto heelhuids en in één stuk aan op de plaats van bestemming, maar dat is ons niet gegund. Toen we bij Duinkerken reden hoorden we ineens een hard geklapper en voelden we aan trillingen dat de Ford Kuga uit 2018 uit mekaar begon te vallen. Andere automobilisten wezen naar ons waardoor we toch maar even de vluchtstrook opzochten. Met de ogen naar het verkeer kon een diagnose gesteld worden: De bodemplaat had deels losgelaten. Met in de carrefour gekochte duct tape en een draadje, hebben we de bodemplaat weer in het gareel kunnen krijgen op een parkeerplaats. (foto)

Echter daar hielden onze problemen nog niet op. Eenmaal bij de terminal waren alle schermen groen, en alle treinen liepen op schema. Maar toen we eenmaal in de parkeerstrook stonden klaar om op te rijden, werden de getalletjes geel en kregen we te horen dat alles vertraagd was. Bummer with beans. En daar staan we nu.

Met alle tegenslag kwamen we dan uiteindelijk toch om 1300 Engelse tijd aan waarna we de reis konden voortzetten. Spitsfiles in Engeland wachten ons. Wordt vervolgd.

Het vervolg: We waren als laatste in St. Albans, maar hebben de repetitie volledig kunnen meepakken. De repetitie en uitvoering gingen goed! Men was dankbaar. Ook een erg mooie kerk. 950 jaar oud! Maar we hadden weinig tijd om ervan te genieten. Hop allemaal snel weer in de auto en wegwezen want in Burwell wacht het eten (pizza). Omdat iedereen sinds 0500 op was werd er waarlijk aangevallen. Een aantal mensen was ook echt te laat en toen was al het eten op.

Boyband
Wij boyband zijn opzoek naar inspiratie. Dit valt niet te vinden in ons kleine kikkerlandje, maar is te vinden in bredere streken. In ons archief hebben wij gevonden dat in Engeland de oorsprong van de zogehete ‘boyschoirs’ zijn. Het is een interessant gebied om heen te gaan en zie daar, een plan is geboren. ‘’Engelandreis 2025’’ in grote letters in de agenda gezet! We kijken uit naar een inspirerende reis waar mooie herinneringen gemaakt gaan worden.

We zaten verspreid over verschillende auto’s, vier om precies te zijn. Dus we reden allemaal achter elkaar aan. Behalve onze grote vriend Zeb, die al op donderdag was vertrokken.

Eenmaal in de auto probeerden we allemaal even nog wat te slapen, dutje hier dutje daar. We moesten al vroeg op dus we konden het wel gebruiken. Toen we aankwamen bij de trein (die onder het kanaal doorgaat) kwamen we een paar koorleden tegen, ineens mochten er een paar al rijden en een viertal koorleden moest ineens sprinten naar de auto wat een grappig gezicht was. Juichend reden we de boot op dus de sfeer zat er goed in!

De trein ging snel en het ging dus ook hartstikke voorspoedig voorbij. Ruben zat in een trein later dan een paar anderen omdat ze een hoge bus hebben. Ruben had een speaker meegonomen en ging onder de zee lekker liedjes afspelen.

In de Citroen C4 was het hartstikke gezellig. De hele 7-zitter zat vol, maar met Mirjam en David achterin en Pieter en Olivier in het midden hadden we het erg naar onze zin, keihard goeie nummers meezingend. En met Manon en Thomas als chauffeurs hadden we ook niks te klagen. Na een lange dag en een prachtige evensong waren wij ook eindelijk aangekomen bij het huis, de rit overleefd.

De leukste auto was als laatste vertrokken met Milan en Mark. We reden plankgas en haalden een groot aantal in voor de tunnel en een ander aantal erna. We hebben nog een belangrijke pitstop gehad bij de starbucks waar we donuts en cinnemaninnenrollen gehaald. Tevens zijn we ook over 200 rotondes gevlogen met de snelheid waarmee wij ons bevonden. Gelukkig voor ons zijn we aangekomen, hoe weten wij ook niet, maar we zijn er gekomen.

Zaterdagochtend in Burwell House. Iedereen werd rustig wakker na de drukke reisdag van vrijdag. De dag begon goed met een heerlijk full English breakfast. We konden rustig opstarten en de jongens hadden nog tijd om even in de tuin te voetballen.

Vervolgens vertrokken we richting Cambridge voor een lunchconcert in de St. Clement’s Church. Tijdens de repetitie hadden wij ouders gelukkig even tijd voor een goede kop koffie. Even wat anders dan de oploskoffie van Burwell House. Na een lunch uit het lunchpakketje werden de jongens weer in de toga’s gehesen.

In de kerk werden we welkom geheten in het Nederlands, want de vrijwilligster van de kerk bleek 50 jaar geleden voor de liefde het Kanaal overgestoken te zijn. Het optreden was redelijk mooi, maar sommigen waren niet tevreden. Wel intieme setting. De bezoekers vertelden ons dat wij ons in sommige nummers zeker konden meten met de betere koren in Cambridge!

Vervolgens laadden we alle jongens weer in de auto richting Ely. De ervaren koorleden hadden ons al veel mooie verhalen verteld over Ely Cathedral, maar bij aankomst was het nog indrukwekkender dan we hadden gedacht. Wat een bijzondere kathedraal. Je verwacht niet zo’n geweldige, grote kerk met 1000 jaar historie op zo’n plek. Voor de jongens was het ook heel speciaal om hier te zingen, en om onderdeel te worden van een eeuwenlange traditie. Het juiste decor voor heel mooie foto’s! Tijdens de repetitie heeft onze huisfotograaf zich kunnen uitleven, en na afloop werd een mooie groepsfoto in de Lady Chapel genomen.

Na het optreden gingen we weer terug naar onze uitvalsbasis Burwell House, waar Chicken & Chips op ons stonden te wachten. Het gaf weer nieuwe energie aan de jongens, die voor het slapen nog wat spelletjes gingen doen. En ook energie aan de oudere jongens en ouders. Het bleef nog lang gezellig in de huiskamer en bij The Fox….

...